ว่านมหากาฬ

ว่านมหากาฬ 

ชื่อวิทยาศาสตร์ :   Gynura pseudochina  (L.) DC.

วงศ์ :  Asteraceae  (Compositae)

  ชื่ออื่น :  ดาวเรือง ผักกาดกบ หนาดแห้ง  ผักกาดดง

ลักษณะทางพฤกษศาสตร์

ไม้ล้มลุก มีรากขนาดใหญ่ ลำต้นอวบน้ำ ทอดเลื้อยยาว ชูยอดตั้งขึ้น ใบเดี่ยว  เรียงเวียนสลับรอบต้น  ใบรูปวงรียาวถึงรูปไข่แกมรูปใบหอก   กว้าง 2.5-8 เซนติเมตร
ยาว 6-30 เซนติเมตร  ปลายใบแหลม  โคนใบสอบ  ขอบใบหยักหรือเว้าเป็นพูตื้นๆ แผ่นใบหนา  ผิวใบด้านบนสีเขียวเข้มปนสีน้ำตาลอมม่วง เส้นใบเป็นสีเขียวอ่อนตัดกับสีพื้นใบ มีขนสั้นปกคลุมทั่วใบ ผิวใบด้านล่างสีเขียวแกมเทา ดอก ช่อ ออกที่ปลายยอด ก้านช่อดอกยาว ดอก สีเหลือง ออกเป็นช่อแบบช่อเชิงหลั่นจากต้น

 ส่วนที่ใช้ :  หัว ใบสด
สรรพคุณ :

• หัว 
  -  รับประทานแก้พิษอักเสบ ดับพิษกาฬ พิษร้อน
  -  แก้ไข้พิษเซื่องซึม แก้เริม 
• ใบสด
  -  ขับระดู
  -  ตำพอกฝี หรือหัวละมะลอก งูสวัด เริม ทำให้เย็น ถอนพิษ แก้ปวดแสบปวดร้อน 

วิธีและปริมาณที่ใช้
          ใช้ใบสด 5-6 ใบ ล้างน้ำให้สะอาด ตำในภาชนะทีสะอาด ใส่พิมเสนเล็กน้อย
          ใช้ใบสด 5-6 ใบ โขลกผสมกับสุรา ใช้น้ำทา และพอกบริเวณที่เป็นด้วยก็ได้
ข้อสังเกต - ในการใช้ว่านมหากาฬรักษาเริม และงูสวัด เมื่อหายแล้ว มีการกลับเป็นใหม่น้อยกว่าเมื่อใช้เหล้าขาว