ชื่อวิทยาศาสตร์ Polycarpaea corymbosa (Linn.) Lamk.
ชื่อวงศ์ CARYOPHYLLACEAE
ชื่ออื่น หญ้าปุยขาว
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้นจัดเป็นพรรณไม้ล้มลุก อายุปีเดียว ลำต้นมีลักษณะต้งตรง แตกแขนงที่โคนต้น มีความสูงได้ประมาณ 10-30 เซนติเมตร แตกกิ่งก้านสาขามาก ตามลำต้นและกิ่งก้านมีขนนุ่มขึ้นปกคลุมอยู่ ขยายพันธุ์โดยใช้เมล็ด จัดเป็นพรรณไม้กลางแจ้ง ซึ่งเป็นวัชพืชชนิดหนึ่งที่มักขึ้นอยู่ริมสองข้างทาง ตามไร่สวน และตามป่าเต็งรัง มีเขตการกระจายพันธุ์อยู่ในเอเชียเขตร้อน แอฟริกา ออสเตรเลีย และอเมริกา
ใบใบเป็นใบเดี่ยวและมีขนาดเล็กมาก ออกเรียงตรงข้ามหรือเรียงรอบข้อ โดยจะแตกใบออกตามข้อของลำต้นรวมกันเป็นกระจุก ลักษณะของใบเป็นรูปขอบขนานแคบหรือรูปแถบ ปลายใบแหลม ใบมีขนาดกว้างประมาณ 1-2 มิลลิเมตร และยาวประมาณ 0.5-2 เซนติเมตร แผ่นใบบางแห้งและเป็นสีเขียว
ดอกออกดอกเป็นช่อแบบช่อเชิงเลิดตรงส่วนยอดของลำต้น เป็นดอกแบบสมบูรณ์เพศ ดอกจะอยู่รวมกันหนาแน่น สีเงิน มีเนื้อบาง ซึ่งอาจจะขนปกคลุมอยู่ ดอกมีกลีบดอก 5 กลีบ ปลายกลีบมนหรือเว้าเป็นแอ่ง และมีกลีบรองดอกอีก 5 กลีบห่อหุ้มอยู่ ดอกมีเกสรเพศผู้ 5 อัน
ผลผลเป็นผลแห้ง มีพู 3 พู ภายในผลมีเมล็ดเล็กๆ สีดำจำนวนมาก
สรรพคุณทางสมุนไพร
ทั้งต้นนำมาต้มกับน้ำดื่มเป็นยาอายุวัฒนะ และเป็นยาบำรุงร่างกาย เป็นยาแก้ไข้
ใบนำมาตำใช้เป็นยาพอกรักษาฝี พอกแผลอักเสบบวม และแผลที่ถูกสัตว์กัด