ชื่อวิทยาศาสตร์ : Curcuma petiolata Roxb.
ชื่อวงศ์ : ZINGIBERACEAE
ชื่ออื่นๆ : ว่านมหาจักรพรรดิ, ว่านพระยากาเผือก, ว่านห้าร้อยนาง, ว่านกาจับหลัก
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
หัวเป็นแง่งขนาดใหญ่ คล้ายหัวขมิ้นแต่เล็กกว่า แตกในลักษณะสองด้านของลำต้น เนื้อในของแง่งสีขาวนวล ออกเหลืองอ่อน มีกลิ่นเล็กน้อย
ก้านใบสีเขียว ด้านในเป็นร่อง ด้านนนอกกลมนูน กาบใบสีเขียว โอบหุ้มกันเป็นลำสูง ใบรูปรียาวคล้ายขมิ้นชัน ปลายใบเรียวแหลมเป็นติ่ง โคนใบทู่ เส้นกลางใบทางด้านบนเป็นร่องสีเขียวอ่อน ด้านล่างนูนเป็นสันสีเขียวเหมือนแผ่นใบ ขอบใบมีขลิบสีขาว และแถบสีเหลืองอ่อนเข้าไปในแผ่นใบเป็นช่วงๆ
ดอกขึ้นตรงกลางยอดของลำต้นตรงโคนกาบ ดอกออกเป็นช่อคล้ายดอกไพล หรือดอกกระเจียว บานเป็นชั้นๆ ตามกลีบของดอกเป็นสีขาวปนชมพูอ่อน เกสรสีเหลือง
สรรพคุณทางสมุนไพร
ใช้หัวว่านไปต้ม หรือโขลกให้แหลกผสมสีผึ้งทาปาก หรือทำน้ำมันว่าน หรือทำน้ำว่านเพื่ออาบในการเข้าิพิธี ทำให้เกิดเสน่ห์
ใช้หัวว่านในทางคงกระพันชาตรี ก่อนกินให้สวดคาถาแปดทิศ "อิระชา คะตะระสา ติหัง จะโตโรถินัง สัประโรปุสะพุท โสมานะกะอิถาโร ภะสัมสัมริสะเทภะคะพุทปันทูธัมวะตะ ราโช โนอะมะมะวา อะวิสุนุสานุติ" 8 จบ
เป็นส่วนประกอบของการทำพระเครื่องโดยส่วนมากจะใช้เนื้อว่านนี้ผสม
ใช้เป็นสิริมงคล เมตตามหานิยม ส่งเสริมกิจการงานในบ้านให้เจริญก้าวหน้า มีอิทธิฤทธิ์ในทางคุ้มครองบ้าน ปกป้องเสนียดจัญไร
บทความ
